gidiyorum, bu*

yazmaya ilk başlayışım kendimi keşfetmeye başladığımdaydı, ilk duygusal karmaşalara girmem, tüm gerçeklikten kendimi soyutlamam, bi şeyler anlatmak istemem ilk falanlarım ilk filanlarım.
ve bilgisayarla tanışıp interneti kullanmaya  başladığımdan beri en büyük hayalim kendime ait bi sayfamın olmasıydı.
o zamanki zevklerime göre simli giflerle, renkli perilerle süsleyecektim.

ve 13 yaşındayken blog nimetini keşfettim. o zamanki zevklerime göre kalemlerle ve turuncularla süsledim.  çok düşünülmemiş ama kendimle tamamen özdeşleşen bi isim koydum, hayallerim yazıyor.

önce anonim yazdım, sonra büyüdüm, blogum büyüdü, ismimi herkes gördü, beni tanıyan herkes yazdıklarımı okudu ve tanımadığım bir sürü insan beni böyle tanıdı.

aldığım yorumlar beni mutluluktan ağlattı, ve şevkim, hayallerim, planlarım arttı, büyüdü ve tabi güzelleşti.
tüm bunları anlatınca başlığı değiştiresim geldi aslında.

şu an öğlen güneşi altında bi kaldırım kenarında duvara yaslanmış oturuyorum. güneş dizlerimi yakıyor. çocukluktan ergenliğe geçişimi ve ergenliğimi bitirişimi anlatan beş yıllık güzel bir şeye güzelce son veriyorum. üzerime böcekler tırmanıyor ya bi durun zaten ortalık karışık.

Çok değerli dostlarım, -gerçek anlamında- yazdığım herhangi bi cümlenin birileri tarafından zaman ayrılıp okunmasını bilmek çok değerliydi, sakın yazmayı bırakma diye başlayan yorumlar paha biçilmezdi.

yazmayı bırakmıyorum, bu blogu bütün saflığıyla ve benliğimle temiz bırakıyorum. başka yerlerde başka şeyler yazmaya devam edeceğim. hatta belki de başlamışımdır bile.

sizleri seviyorum, teşekkür ediyorum ve tam bu kelimeyle, bitiriyorum.

https://youtu.be/Eab73YK8Pwo