Bir fincan kahve öylece gitti. Tek bir kelime çıkmadı bir damlasından. Kokusunu bırakıp öylece gitti.
Bir gece daha sessiz geçti. Günlük umutlar bir kez daha uykuya daldı. Yarın uyanabilecekler miydi, bilmiyorlardı.
Bir kalem daha tükendi. Gereksiz cümleler karalamıştı, unutulacak sözler.
Birkaç hatıra daha birikti. Bir kibrit daha parladı. Hepsi yandı,hepsi unutuldu.
Bir şarkı daha sona erdi. Arkasında sözler bıraktı.
Bir arkadaş daha terk etti ve yalnızlık bir kat daha arttı.
Bir damla daha gözyaşı,yeni ağlayışların başlangıcıydı.
Bir yıldız daha kaydı,dilekleri gerçekleştirmeden.
Bir yaprak daha düştü ağaçtan,o da biliyordu kalabalıklar içinde yalnız kalmayı.
Biraz daha yağmur yağdı,karıştı gözyaşlarıyla.
Bir hayat daha bitti. Bir beden daha toprağa terk edildi. Bir isim daha unutuldu. Bir hayat daha sona erdi.
