Ne zaman, bu duygulu sayfalardan sıkılıp,defterimi mizah dolu birkaç cümleye boğsam,biraz sonra utanırım yazdıklarımdan. Sanıyorum ki ben daha duygulu şeyler yazmalıyım,belki kaçık sonlar hatta dramlar. Belki bir yerde,bu beni ve yazdıklarımı kaçınılmaz bir sıkıcı yapıyor olabilir; ama kendimde cicili bicili DIY ürünleri ya da bol GIF’li kitap yorumları yapacak olan o blogger ruhunu göremiyorum dostlarım. Buna karşın kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Yeni şeyler deniyorum, bahsettiğim gibi. Bana zaman ayırıp, değer veren insanlara, gerçekten güzel şeyler sunabilmek ve bu yolda kendimce bir üst seviyeye çıkmak için çabalıyorum.
Aslına bakarsanız,o ilk seviyeyi bir tık atlattım. 5 Eylül
2013’te blogumu açmadan önce kullanabileceğim bir takma isim düşündüm günlerce.
‘’Una Brayne ‘’ Çünkü korktum kendi adımı kullanmaya. Alacağım
tepkiler,eleştiriler neler olacaktı? Korktum.Ama sayısız yorum aldım,sayısız
güzel düşünce. Cesaretlendim. Kim olduğumdan korkmamaya başladım ve kendimi
ortaya attım. Buydum.Hilal. 2 yıl,110 destekçi,ve ben.
Buraya ilk adımımı attığımda, daha önce beni teşvik etmiş,destek olmuş bir öğretmen falan yoktu
arkamda. Bütün başarı hikayelerindeki o öğretmen. Bense, ergenliğe ilk
adımımdaki sorunlarımı yazdığım,şimdi her parçası kül olmuş günlüğümde,kendi
kendime sorunlar bulup ağlıyordum. Kimi zaman isyanlar,insanlar,her negatif
duygudan çıkardığım birkaç sayfa dram.
Ergenliğe girdiğimde,bir tek defterim vardı
yanımda,duygularımı anlatabildiğim. Beni dinleyen,bir küçük günlük, adı dahi
olmayan.Bir de annem. Şimdi ise, o günleri bıraktım,ergenlikten çıkmak
üzereyim,belki bitiriyorum ve baksanıza, 110 kişi var burada benimle. 110. O
kendini beğenmiş öğretmenlerin yerine,her cümlemde yanımda olmuş 110 insan.2
yıldır bana destek olan,zaman ayıran,okuyan,dostlar,kardeşler. Belki
ileride,bir yazar olursam,yine burada olacak dostlar,unutulmayacak
arkadaşlıklar.
Teşekkür ederim, 2 yıl, güzel insanlar, nice 2 yıllarımız
olsun birlikte. Nice sohbetlerimiz,nice dostluklarımız. Sizi seviyorum,iyi ki
varsınız.
Her ne olursa olsun yazmak iyidir. Mesela ben blog yazmaya başlarken olduğu gibi şuan bile acaba yazılarımı kaç kişi okuyor düşüncesine girmiyorum. Yani en azında ilgi çekici olsun yada arama sonuçlarında ziyaretçim gelsin diye teknoloji vs alanında yazılar asla yazmıyorum. Sadece gündelik hayatımdan, yaşadıklarımdan, okuduklarımdan ve izlediklerimden bahsederek tamamen kişisel olarak yazıyorum. Bu konuda da hiç pişmanlık duymadım. Ayrıca kimliğini saklama gibi birşey de düşünmemelisin bence. Her ne olursa olsun burası senin bloğun, senin dünyan. Keyfine bak. Yazılarına yorumlar geldikçe, okunduğunu hissettikçe daha büyük mutluluk ile yazacaksın. Nice iki yıllara.
YanıtlaSilçok haklısın,ilk zamanlara göre ben de daha az endişeyle yazıyorum buralarda, artık içimden ne geçerse,aklıma ne takılırsa. ''Senin blogun senin dünyan'' Buna bayıldım!
SilVe ayrıca,teşekkür ederim ^^
Merhaba Hilal hanım, içinizi döküp bize açtığınız için ne mutlu size. Sahte kimlikler ardında saklanan ve kabul görmemekten korkan o kadar çok blogcu var ki. Ben kimliğimi tam açıklamazsam da yüzümü göstermeye cesaret ettim en azından. Zaten yaptığım ile gurur duymamak gibi bir sorunum yok, çevrem de blog yazdığımı biliyor. Ama sizinki başka tabiiki, ruhunuzun derinliklerine iniyorsunuz. Nice senelere blogunuz aynı sevgi ile devam etmenizi umuyorum.
YanıtlaSilSizi İstanbul Hanımefendisinin blog keşif etkinliğinden buldum ve umarım bana da ziyarette bulunup değerli yorumunuzu iletirsiniz... sevgilerimle <3
www.gamzenindunyasi74.blogspot.com.tr
birilerinin benimle saygı göstererek bu şekilde konuşması bile beni değerli hissettiriyor. Ve evet haklısınız,fikirlerimin,hislerimin herkes tarafından okunması o kadar garip geliyordu ki başta...
SilÇok teşekkür ederim yorumunuz için,dünyanıza katılmak için de sabırsızlanıyorum ^^ (:
Nice yillara Hilal hanim. Güzel yazabilen ya da daha dogrusu yazma arzusunu içinde yasatan her insan blog yazmali. Yazdiklarimiz yok olmuyor bir yerde kayit altinda oluyor. Tabii ki okuyanlara ulasmak da bu isin ödülü.
YanıtlaSilçok teşekkür ederim,inanın hislerini paylaşan birinin olması harika ayrıca daha dışarıda insanlar beni cddiye bile almazken 17 yaşında düşüncelerinle sana saygı duyup hanım diyerek hitap eden insanların olması başlıca bir lütuf. Tekrar çok teşekkür ederim var olun
Sil